ต่อไปจะเป็นเรื่องของ Adverb Clauses หรือที่เราเรียกกันว่า วิเศษณานุประโยค ซึ่งก็คือ
อนุประโยคที่ทำหน้าที่เหมือนคำกริยาวิเศษณ์ตัวหนึ่งที่ใช้ขยายกริยา หรือคุณศัพท์ในประโยคหลัก
หรือใช้ขยายประโยคหลักเพียงแสดงถึงวัตถุประสงค์บางประการนั่นเอง
หน้าที่ของ
Adverb
Clauses
Adverb Clause ใช้ขยายคำกริยา คำคุณศัพท์ หรือคำกริยาวิเศษณ์ใน
main clause โดยสามารถวางไว้ข้างหน้าหรือข้างหลัง main clause ก็ได้ ถ้าอยู่หน้า main clause จะมีเครื่องหมาย comma (,) คั่น
ประเภทของ Adverb
clauses
Adverb clause อาจแบ่งเป็น 9 ประเภท ได้แก่
1. Adverb Clause of Time ใช้แสดงเวลา
2. Adverb Clause of Place ใช้แสดงสถานที่
3. Adverb Clause of Manner ใช้แสดงอาการ
4. Adverb Clause of Purpose ใช้แสดงวัตถุประสงค์
5. Adverb Clause of Reason/Cause ใช้แสดงเหตุผล/สาเหตุ
6. Adverb Clause of Result ใช้แสดงผล
7. Adverb Clause of Condition ใช้แสดงเงื่อนไข
8. Adverb Clause of Concession/Contrast ใช้แสดงใจความที่ขัดแย้งกัน
9. Adverb Clause of Comparison ใช้แสดงการเปรียบเทียบ/เปรียบเหมือนว่า “เท่ากัน มากกว่า หรือน้อยกว่ากัน”
ตัวอย่าง Adverb Clauses
When the chairperson comes in, we will start our meeting.
(ในที่นี้ Adverb
Clause คือ When the chairperson comes in
ขยายคำกริยา will start ใน main clause เมื่อ Adverb Clause อยู่ข้างหน้า
จะต้องมีเครื่องหมาย comma คั่นประโยคทั้งสอง)
We will start our meeting when the chairperson comes in.
(กรณีเช่นนี้จะนำ
Adverb Clause ไปไว้หลัง main clause
ในกรณีนี้ไม่ต้องใช้เครื่องหมาย comma คั่นประโยคทั้งสอง)
Because his country lacks unity, the King is unhappy.
The King is unhappy because his country lacks unity.
While they patrol the border, border police are in
danger.
Border police are in danger while they patrol the border.
